Wat een zootje

Ariane gedoopt in zonnestraal

DEN HAAG - Een huilende baby, "een moeder die een traantje wegpinkt" en een zonnestraal die precies het doopvont belicht. Ook wat zaterdag tijdens de doopplechtigheid van prinses Ariane niet was geregisseerd, verliep zoals in een draaiboek.
Weet U hoeveel moeders er in Argentinie een traantje en wel meer hebben weg gepinkt?
Kom op Nederland wordt eens wakker, hebben jullie gezien wie er naast de Koningin zat?
"Ja juist verdomme nog aan toe".
Jorge Horacio Zorreguieta
Vanaf maart 1979 tot maart 1981 was hij minister van Landbouw en Veeteelt.
De commissie die tot taak had de ‘Verdwijningen’ te onderzoeken, schatte dat tussen 1976 en 1983 ongeveer 9.000 mensen waren "verdwenen".
Schattingen gedaan door mensenrechten organisaties plaatsen het aantal dichter op 30.000.
Zorreguieta beweerde als burger niet op de hoogte te zijn geweest van deze schendingen van de mensenrechten, die bekend staat als de "Vuile Oorlog".
"Heb ik die uitdrukking niet eerder gehoord?".
Volgens velen is het onwaarschijnlijk dat Zorreguieta niets van de verdwijningen heeft geweten. Zorreguieta's directe baas, minister van Economische Zaken José Alfredo Martínez de Hoz, speelde een belangrijke rol bij de repressie van de oppositie. Onder andere prof. dr. Baud, die in opdracht van de overheid voorafgaand aan de verloving onderzoek deed naar het verleden van Jorge Zorreguieta stelde vast dat Zorreguieta op de hoogte moet zijn geweest.
Eindeloze toestanden zijn er over geweest of dit omstreden figuur wel in Nederland mocht komen. Maar zoals het een goed Nederlands kabinet betaamt doen we steeds een beetje water bij de wijn, men heeft inmiddels zoveel water bij de wijn gedaan dat het niet meer te drinken valt. Wat ook duidelijk merkbaar was, Hare Majesteit en Jorge zaten bijna hand in hand. (bah)
Enne, hebbie dat ook gezien?
De twee zusjes van Ariane verschenen ten tonele toen het doopwater werd binnengedragen.(Notabene doopwater uit de Jordaan, wat mankeert er aan ons Nederlandse water?)
Samen met een groepje kinderen dat uit neefjes, nichtjes en vrienden van de familie bestond, namen Amalia en Alexia plaats op de traptreden voor het doopvont. Mijn God wat een zootje ongeregeld, totaal geen opvoeding.
Het waren het vooral de bloemstukken, de zwaaiende ouders en de rokken van de dominee die de kinderen interesseerden.
De beste brave oetlul van een dominee viel haast op z'n plaat door de onopgevoede Koninklijke nazaten. De ouders? "Die zaten te lachen"
Wat moeten we hier nu van denken? "Neerlands hoop in bange dagen?".
Opa houdt zijn hart vast.