welkom

Welkom bij opa Jan

zaterdag, december 28, 2013

Adri Duivesteijn

Adri Duivesteijn spreekt, het lijkt mij verstandig als Adri nooit meer spreekt daar de ongelooflijke PVDA kwal, alleen maar in de picture wilde.
Nu schrijft hij het mislukken van zijn zg missie toe aan D66,SGP en de CU.
Kom Adri ga je mond spoelen U bent gewoon, wat zeg ik, doodgewoon een opgeblazen PVDA kikker.
Eerst deed je het niet om dat je de PVV stemmers niet in de kaart wilde spelen en nu hebben andere partijen het gedaan.
Je had als echte socialist de stekker uit dit rampzalige kabinet kunnen trekken, dan had men het na jaren nog over je gehad, lol, nu ga je de boeken in als die kwiebus met zijn slappen knieën. Tel uit je winst Adri!

donderdag, december 26, 2013

Jaren geleden


1e Kerstdag tig jaren geleden, het vroor nog net niet. De temperatuur schommelde om het vriespunt, koude gure noorden wind.
Ken je dat? Echt weer om achter de kachel te blijven zitten.
Maar ja je bent een bikkel of niet dus besloot Jan om eens een lekkere kanotocht te gaan maken.
Gegarandeerd dat je het gehele oppervlaktewater tot je beschikking hebt niet gestoord door te hard varende motorboten die ’s zomers een behagen scheppen om zulke hoge golven te maken dat jij tot aan je kruis in het water zit.
Goed in de winter geen centje pijn, wel opletten dat je niet omlazert want ze vinden je pas in het voorjaar.
Op weg dus naar de jachthaven, vraagt mijn buurmeisje van 12 Ome Jan mag ik mee?
Als je ouders het goed vinden dan mag jij mee. Wij samen naar de jachthaven, de kano’s gepakt en heerlijk peddelen goed ingepakt, spatzeiltje om en gaan met de banaan.
Aan de Boonervliet een oppertje opgezocht en even een peukkie roken, lekker toch.
Zij had een tasje bij haar en wat zat er in?
Het was wel wat vroeg maar haar vader had heerlijke oliebollen voor ons gebakken, het is in feite te gek voor woorden om in de ijskou in een kano op open water gezellig oliebollen te zitten eten met een ijskoud pakje appelsap.
Dat, en het genieten van de natuur, koud en ruig water dat opspatte tegen je gezicht was wel één van de opmerkelijke 1e Kerstdagen die ik heb meegemaakt.
Als zij het leest gaat er bij Frouktje van Jeveren waarschijnlijk ook nog een kerstlampje branden.

Kerst 2013

Persoonlijk doet zo'n kerstavond tv programma me niet zo veel.
Maar vanavond heb ik naar het Knoopgala gekeken op Ned.1
Prachtig programma met gehandicapten waar ik me over heb zitten verbazen, mensen met het Downsyndroom die fantastisch kunnen musiceren die het notenschrift volledig beheersen, kortom ik heb genoten.
Nu vraag ik me af zo mevrouw Jetta Kleinsma en mevrouw Edith Schippers ook naar dit programma hebben gekeken?
Zou het bij de dames een tere snaar geraakt hebben?
Zouden zij met droge ogen hier naar hebben kunnen kijken?
Ik bedoel we pompen zo losjes weg 23 miljard in bodemloze putten, we willen de jeugd van de gehele wereld op onze schouders nemen.
Maar zouden deze dames en de rest van het kabinet na hun zwelgpartijen naar dit programma gekeken hebben?
Dan hoop ik dat het kerstmaal voor oprispingen gaat zorgen in der lui vol gepropte penzen.
Is het niet God's geklaagd dat men op de gezondheidszorg en aanverwante dingen maar stijf nijdig doorgaat met wegbezuinigen en het geld van de belasting betaler naar zandbakken en landen waar het geld in de zakken van de leiders verdwijnt stuurt?
Wanneer worden de jonge Nederlanders eens wakker?
Vrees van, nu niet en nooit niet! Shame on you!

dinsdag, december 24, 2013

Vergankelijkheid

Jaren geleden stond er op de kruising Aelbrechtskade- Lage Erfbrug – Nieuwe Binnenweg een robuuste politieman het verkeer in de spits te regelen. Dit was niet zo maar een politieman, nee dit was een niet te negeren personage.
Als hij zei stop dan stopte je ook, deed je het niet dan kwakte hij je persoonlijk tegen het asfalt.
Een paar jaar geleden zie ik een man op de fiets ,hij steekt zijn hand op en  dacht gelijk dat gebaar heb ik meer gezien.
Met barse stem sprak hij;”Ben jij trambestuurder geweest?”
Ja ja het was de niet te negeren politieman van bureau Marconiplein die met strakke hand het verkeer bij de Lage Erfbrug in goede banen trachtte te leiden.
We maakten een gezellig praatje over vroeger en dat alles toen beter was, ken je dat?
Het bleek dat hij op niet zo een fraaie manier afgevoerd was van zijn stekkie bureau Marconiplein.
Steeds als we elkaar tegen kwamen was er even contact, maar steeds ging de eens zo robuuste politieman van weleer vreemd worden.
Hij fietste met een lading plastictassen van vuilnisbak naar vuilnisbak, haalde daar dingen uit die schijnbaar van zijn gading waren maar die het oprapen nog niet waard bleken te zijn.
Steeds moeizamer ging het fietsen hij werd krommer en krommer, trager en trager.
Vanmorgen zag ik hem weer, hij loopt nu met een winkelwagentje waar hij alle troep die hij uit vuilnisbakken haalt  in dumpt.
Hij verslonst zich zelf, ziet er niet meer uit en strompelt al mompelend met zijn winkelwagentje door de wijk.
Het is bijna niet te geloven wat er van deze eens zo  robuuste autoritaire man is overgebleven.
Om zo af te takelen is het ergste wat een mens kan overkomen, misschien dat hij zich voelt zoals kahlil Gibran het beschreef in de volmaakte wereld.

Te midden van volmaakte wezens woon ik, het onvolmaakst.
Ik  ben de menselijke chaos, als een nevel van  verwarde elementen dwaal ik rond in werelden die af zijn,met mensen van sluitende wetten en helder gezag, hun gedachten gerangschikt, hun dromen op orde, visioenen geboekstaafd in archieven.
Waarom toch ben ik hier, o God van de verloren zielen,U, de verlorene onder de goden?
(Kahlil Gibran)