De oude wijze kater.

De oude wijze kater zat genoeglijk te spinnen in zijn warme knusse huisje. Het was heel gezellig, het speelse poezenkind van de buren was op visite. Dat poezenkind en het poezenkind van de kater renden door het huis en maakten samen dolle pret, zij verveelden zich geen seconde.

Echter er kwam een kink in de kabel, want de poezenkinderen wilden graag buiten in de grote wereld gaan spelen, bedacht één van de poezenmoeders. De oude wijze kater vond dit nu niet zo’n goed besluit, maar ja probeer het maar eens tegen te houden, achter zijn snorharen bromde hij; “Mauw, jullie komen er nog wel achter, ga maar.”
Nu dat werd me een feest, overal renden zij rond, terwijl de moederpoezen andere lekkere luchtjes achterna gingen. De twee poezenkinderen wilden na verloop van tijd toch wel weer terug naar het huis van de oude wijze kater, maar één van de moederpoezen rook teveel lekkere hapjes om direct aan de wens van het grut gehoor te geven. Toen ook zij verzadigd was van alle lekkere dingen gingen zij naar huis. Door de haast om naar de oude wijze kater te gaan lette één van de poezenkindertjes niet op, jong en baldadig rende zij de straat op, niet kijkend of er verkeer aan kwam. Een grote vracht auto probeerde het rennende poezenkindje te ontwijken. Eén moederpoes gilde van angst, een kreet die door merg en been ging. Maar gelukkig wist het poezenkind voor de vrachtauto met piepende remmen te ontkomen. Thuis gekomen bij de oude wijze kater, heeft moederpoes nog heel lang liggen trillen van angst met het kleine poezenkindje tegen haar aangedrukt, blij dat het allemaal zo goed was afgelopen. De oude wijze kater zei, ik heb jullie toch gewaarschuwd, dat komt er van als men alleen maar aan eigen lekkere hapjes denkt. Waarop moederpoes haar nagels in de vacht van de oude wijze kater zette en hem al mauwend uitschold voor rotte vis.
De oude wijze kater schudde zijn doorgroefde grijze kop, poetste zijn snorharen op en zei; “Als de boodschap maar is overgekomen, poezenkind blijft voortaan hier!”