Het jaar waarin wij verhuisden van één kamer en een zolder in een steeg naar een echt huis in een echte straat. Het jaar waarin mijn zus werd geboren. Het laatste jaar van de LTS en ook het jaar van de eerste echte kerstboom. De kerstboom was en bleef een verhaal apart.
"Pa" bevestigde de boom op een hout kruis hetgeen geschiedde met het vele malen aanroepen van
"Gods"naam, alleen niet in de vorm waar onze lieve heer prijs op stelde. Als dan de boom op de daarvoor bestemde plaats was aanbeland, begon het versieren der boom. Dat daar geen doden bij zijn gevallen verbaast me nog steeds. Pa en Ma vochten elkaar de tent uit waar de engeltjes moesten komen en waar de ballen moesten komen. Het grootste feest was echter het plaatsen van de piek. De piek het toppunt en kroonstuk van elke kerstboom plaatsten zij helaas dom genoeg als de boom al stond te pronken met glinsterende kut engeltjes en goedkope kerstballen.Pa boven op een wiebelende trap die Ma in balans moest houden en mijn leedvermaak kende geen grenzen als bleek dat de top van de boom te dik was voor de openening van de piek.Hetgeen wederom gepaard ging met het op valse wijze aanbidden van God en nu werd zelfs zijn Zoon in het verhaal betrokken.Het resultaat was een directe ingreep van God die alle glinsterende kut engeltjes uit de boom liet lazeren. Uiteindelijk stond het gevaarte daar te pronken dat het een lieve lust was. Volgende punt was het plaatsen der kaarsjes, dat waren in die tijd nog van die mooie gedraaide kaarsjes met een heerlijke kaarsvet lucht in de meest afgrijselijke valse kleuren, moeder kocht die indertijd bij de firma Verboon. Pa plaatste een emmer met water naast de boom met een spons er in, vanwege de veiligheid! Als dan het moment van de
"count off" was aangebroken, dan moest ieder stil op zijn stoel zitten vooral geen valse wind maken want anders kon de boom wel eens gaan fikken en daar was de emmer met water en de spons voor bestemd. Zodra één kaarsje het gore lef had om te gaan walmen, scheef te branden of wat dan ook onmiddelijk kwam de
"fire brigade" in actie die met de natte spons het weerbarstige stinkend vaal gekleurd kaarsje in de kiem smoorde.
Kunt u zich voorstellen dat opa daar een trauma aan heeft overgehouden?
Na de eerste kerstboom ben ik dan ook gevlucht en de eerste 11 jaar niet meer terug gekomen.
Nee hoor als ik dan toch moet geloven geef mij Sinterklaas dan maar.
Toch wens ik iedereen prettige kerstdagen.
1 opmerking:
Tijdens het lezen van dit verhaal liepen mij de tranen over de wangen!
Mijn vrouw vroeg wat lach je? En ik vertelde een paar regels van het verhaal.
Toen moest ik het hele verhaal voorlezen, wat mij slecht afging omdat ik steeds in de lach schoot! Met als resultaat dat mijn vrouw knorrend naast mij kwam staan! En zei nou, ik lees het zelf wel!
Tijdens het lezen van dit verhaaltje ging bij mij het deurtje van mijn jeugd open! En zag ik die beelden als een film voorbij gaan.
Mijn Vader was dan misschien iets anders van woordkeus maar het kwam op het zelfde neer!
Als kind op eerste Kerstdag werden wij rond de Kerstboom geschaard en werden de kaarsjes aangestoken! De emmer water stond binnen hand bereik en een natte handdoek voor het grijpen.
Na dit kwellende halfuur tijdens het branden van de kaarsjes!( Omdat wij niet aan de kaarsjes mochten zitten en niet van onze stoel af mochten!)
Werden er stichtelijke liederen gezongen! ( Waar wij natuurlijk ook al de verschillende variaties op verzonnen hadden!)
Al met al: heeft het ons geen kwaad gedaan! Als ik naar de meerderheid van de tegenwoordige jeugd kijk!
Door OPA-.Jan verhaal, en daarop mijn Traumatische ervaringen van mij afschrijvende is de Kerstgedachte opnieuw weer terug gekomen met vreugde!
Bedankt OPA-Jan.
Prettige Feestdagen & Voorspoedig nieuwjaar
.
Gr.Simon.
Een reactie posten