Wederom een schrijve aan mijn kleindochter

Geliefde kleindochter,
hartelijk dank voor uw in de lunchpauze geschreven bericht. U begrijpt dat het enorm veel deugd doet dat gij zelf in de kleinste vrije momenten aan uwen grootvader denkt.
Inderdaad zoals u zeer juist hebt opgemerkt had opa den taal weer bij den kop, mag ik u even attenderen op het feit dat wij dezelfde woordkeuzes gaan gebruiken en verhip het doet mijn oude hart deugd dat een jong mensch zoals u mee terug gaat in den tijd.
Toch maak ik mij enigerlei zorgen aangaande uw stotteraar, heeft u er wel eens aan gedacht dat uw niet meer stotterende stotteraar gewoon een Hyve fan van u kan zijn en dat hij van de weeromstuit terug bij af is, dwz hij stottert weer als een ouwe aap.
Nee dat kan niet ouwe apen stotteren niet trouwens jonge apen ook niet, zij gaan alleen in het restaurant een flesje limonade drinken na het ietwat hardhandig corrigeren van een verliefd vrouwmens. Ja Bokito was de naam.
Maar goed opa dwaalt af. U moet uiteraard nooit door de knieën zijgen, nijgen voor één stotteraar tenzij u dit doet om uw lachen te verbergen, want daar zijn stotteraars uiterst gevoelig voor kan opa uit ervaring vertellen.
Hoe komt William er nu toe om te denken dat gij hem een mop zit te verkopen, zoiets stouts komt in uwen gedachten niet op toch?
Ja dat haperen ken ik, net een tweetakkertje, je weet wel zo’n buitenboord motortje, die van mij ging altijd stotteren ver van huis en tijdens onweder en bliksemschichten. Verder had opa een goede vriend die er ook wat van kon hoor, maar als hij regelmatig dwz om de 5 minuten een oorlam verstrekt kreeg, kletste hij na een uur de blaren aan je oren.
Alleen het gekke is dat tijdens het zingen stotteren zij niet. Als het u oren niet pijnigt moet u maar eens naar Franske Bauer luisteren.
Ja mijn kind het racemonster voert mij langs des Heeren dreven alwaar ik de bomen met precisie weet te ontwijken.
Hartelijk dank voor uw wens, kan u dan ook verkondigen dat deze dag er wederom één was met een goud randje, zeer zeker na het bezoek aan mijn persoonlijke vampier die het niet na kan laten ééns in de drie weken mijn kostelijke bloed af te zuigen. Daarna heerlijk in de motregen rond gesjeesd in het uiterst geringe stukje natuur wat men ons heeft gelaten.
Met uw filmpje schoot u midden in de roos, en u moet het mij niet euvel duiden dat opa weer net als voorheen de tranen van het gelaat moest wissen niet van emotie, niet van verdriet maar shame on me, gewoon de slappe lach! Wilt u dit in het vervolg laten lieftallig wezentje, want zoiets is niet om te lachen, maar telkenmale bij het zien van dit filmpje kom ik niet meer bij.
Ach, een dag niet gelachen is een dag niet geleefd, heb zekers voor een week gelachen.
U een prettige nachtrust en een fijne dinsdag wensen is het enige wat opa deze dag nog rest, weet dat gij altijd in mijn gedachten bent. Liefs van uwen grootvader.