Klaagliederen

Zoals jullie weten is opa in het bezit van één bijzondere Jack Russell, luisterend of meestal niet luisterend naar de naam Mozart.
Die naam, ja je hoe komt een hond aan zijn naam, laten we het maar op een grapje van mijn vrouw houden.
Op het ogenblik is Mozart’s vriendinnetje ook een Jacky “loops”, raar woord eigenlijk, loops.
Loops ze dan meer of loops ze dan minder, maar goed in de volksmond is een teef loops zoals een vrouw ongesteld is, begrijp zelf niet goed waarom teven dan loops moeten zijn.
Van sommige vrouwen wordt wel eens gezegd; “dat is een valse teef”, zou dit betekenen dat de dame in kwestie ééns per maand loops is? Laat maar, hier komen we nooit uit, want dan zouden mannen bronstig of krols moeten zijn, alhoewel…...
Mensen dit gaat nergens over, dat komt gewoon doordat de Nederlandse taal zulke rare wendingen kan nemen.
Goed omdat Mozart’s vriendinnetje ongesteld is, heeft hij de kolder in zijn hoofd, hetgeen betekent dat opa aan de riem wordt meegesleurd alsof er ergens brand is.
Komt hij haar eindelijk tegen, weet de oen niet wat hij moet doen!
Baas zegt;” eikel ze loopt los, beklim haar”.
Nee gaat hij net doen alsof hij het leukste Jacky uit de klas is. Fout helemaal fout dus, want tegen de tijd dat hij de daad wil verrichtten is het andere baasje gearriveerd en doet de ongestelde tante aan de riem. Hij kijkt ook nooit naar de reclame van het casino, van grijp je kans.
Het ergste is wanneer we thuis komen, eten belieft meneer niet, lekker goedkoop voor de baas, toch?
Echter, hij zit, staat, ligt de hele dag te piepen en te kreunen tot hij van ellende in slaap valt. Het zijn precies de “Klaagliederen van Jeremia” zo heet dat bijbelboek waar je niet vrolijk van wordt, volgens mij heeft die Jeremia ook reuen in huis gehad terwijl er aan de overkant in de wigwam van zijn buren een loopse teef aanwezig was, de man z’n leven was verpest vandaar de Klaagliederen. Ja het kan verkeren.
Toen de dame van de loopse teef, even terzake blijvend, thuis kwam zei die weer tegen haar vechtgenoot, “nou ut was me wat, psalm 42 vers 1: “'t Hijgend hert, der jacht ontkomen,
Schreeuwt niet sterker naar ’t genot.
Kijk en dat was nou opa’s donderdag, dus beslist geen wonderdag. Mocht één uwer bloglezers denken deze man is gestoord, dan moet ik u nog gelijk geven ook, ga zelf maar eens leven met zo een hond.