Bungalowparken zijn ook niet meer wat zij eens waren. Stond vroeger service, persoonlijke benadering hoog in het vaandel, tegenwoordig is het enige wat telt de “poen”.
Hetgeen merkbaar is aan het aantal Polen wat de parken aan het bevolken is, daar kunnen de Polen niets aan doen, nee daarvoor moeten we bij meneer Donner zijn die het nodig vond de grenzen open te stellen voor onze Oostblokkers, zodat onze uitkeringsgerechtigden gewoon op hun luie kont kunnen blijven zitten. Een land met 3500000 werkelozen heeft toch geen Oostblokkers nodig om aan de vacature vraag te kunnen voldoen? Maar goed, we hebben het over de bungalowparken met hun schandalig hoge prijzen. Uiteraard wordt daar van alles georganiseerd, in de goede oude “gulden tijd” voor niets, nu tegen een behoorlijk “euro”tarief. Zo ook de huifkar tocht door de omliggende bossen. Maar goed een mens wil wel eens wat en niet meer zo goed ter been zijnde,heeft opa zich opgegeven en betaald voor de huifkartocht. Op de vastgestelde tijd naar het vertrekpunt gegaan en naarmate ik dichterbij kwam werd het lawaai, geluid, geschreeuw of hoe het genoemd mag worden steeds heftiger. In mijn gevoel werden er in de omgeving mensen levend geroosterd, nagels uitgetrokken of iets dergelijks. Bij de huifkar aangekomen bleek het kabaal van uit de wagen te komen, daar zaten een behoorlijk aantal geestelijk gehandicapten in, die zich zelf kostelijk vermaakten door oorverdovende kreten te slaken die voor een normaal mens niet te verwerken zijn. Opa is dus maar weer terug gekeerd naar zijn bungalow om te genieten van de rust die daar heerst. Vraag blijft echter is het voor een zich zelf respecterende receptie erg moeilijk om voor hen een aparte wagen af te huren of de niet geestelijk gehandicapten er op te wijzen dat het wel eens wat rumoerig kan zijn tijdens de tocht?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten