Kleine Bever

Ontmoeting bij de afhaal Chinees, rustig wachtend op mijn bestelling, komt er een mij bekend gezicht binnen, “Frans?” Hij ook even nadenkend “Jan”.
Bijpratend over een ver verleden, zie ik een beeld voor me van een warme zomeravond, waar Frans, mijn vrouw Corrie en ik gingen kayakken.
Frans had een grote Canadees die Bever heette en sinds kort had hij een kleine Canadees “kleine Bever”genaamd.
Op die heerlijke zomeravond zijn we tot laat in de avond wezen peddelen, wij in onze kayak en Frans in kleine Bever. Zo mooi, het gladde water, de zon die langzaam weg zakt, vissen die voor je kayak wegspringen, Frans met zijn grote hoed op, tjonge wat een heerlijke tijd was dat.
Terugkomend aan de jachthaven eerst Corrie geholpen met haar Kayak uit het water te halen, daarna mijn eigen boot en toen Frans even helpen.
Normaliter stond hij in “no time” op de kant maar deze keer duurde het lang, erg lang, zeg maar heel erg lang, dus mijn vraag Frans is er wat klonk dus niet zo heel vreemd.
Waarop Frans zij; “Jan, ik kan er niet meer uit.”
Niet meer uit? Hoezo niet meer uit?
Mijn been zit onder het bankje, een geliefkoosde houding voor Canadees vaarders, maar dat been zit nu klem. Goede raad was duur, sjorren, trekken, rukken, geen enkel resultaat Frans zat muurvast in de kleine Bever.
Uiteindelijk heb ik maar een breekijzer genomen om het bankje los te wrikken zodat Frans zijn kostbare been weer vrij had.
Waarna we op ons motorbootje hebben nagelachen tijdens het koffie drinken.
Gek, dat tijdens een onverwachte ontmoeting bij een afhaal Chinees zo een belevenis weer direct op je netvlies staat.

Canadees & Kayak