"van een paard."
Kwam bij mij de herinnering op aan een groenteboer.
Vreemd woord op de keeper beschouwd, groenteboer, peterolieboer, visboer, lorreboer, waarschijnlijk bestaan er nog meer beroepen waar de naam boer achter staat terwijl zij die het beroep beoefenden niets met een boerderij te maken hadden, laat staan boer waren.
Goed, het paard van de groenteboer is iets uit mijn verleden, niet uit een grijs verleden maar toch wel 50 jaar terug in de tijd.
Meestal heb je in een straat twee hoeken, althans bij ons was dat wel zo.
In het pand op de éne hoek was een groentewinkel gevestigd, waar alles nog vers gesneden werd , het pand op de andere hoek was een soort pakhuis.
In dat pakhuis was de stal gevestigd van het paard van de groenteboer, als deze na een dag van hard werken huiswaarts keerde moest hij eerst zijn wagen leegmaken en alles binnen zijn winkel neerzetten.
Om tijd te winnen gaf hij het paard Bles genaamd, vanwege de witte vlek op het voorhoofd, een klap op den kont als de laatste krat op de stoep stond.
Waarna Bles op zijn gemak alvast naar zijn stal aan het andere eind van de straat wandelde.
Het beest deed geen vlieg kwaad en alle bewoners kende Bles, zo niet mijn bejaarde tante.
Tante Beth zou op die winteravond op visite komen, in die tijd had nog niet een ieder een auto, zij liep dus argeloos in het schemerdonker onze straat in, precies op het moment dat Bles de warme stal naderde.
Nooit heb ik iemand zo hard horen gillen en nooit heeft zij ook nog één stap in onze straat gezet.
Bles heeft tot zijn laatste dag voor de groentewagen gelopen, niet beseffend dat hij tante Beth een levenslang trauma had bezorgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten