met het klimmen der jaren.
Vallen bladeren van bomen,
vallen bladeren rondom u heen
De boom wordt steeds kaler
en stilte is ons deel.
Je zegt “tot straks”
dan is de koffie bruin,
maar is straks er nog wel?
U moet niet schrikken maar, gek
op onze leeftijd schrik je niet meer zo snel.
Na deze woorden weet je het wel,
bom inslag, granaat trechter
is meer op zijn plaats.
Daar sta je dan aan haar bed
Meid, ik heb de koffie maar afgezet
Het “tot straks” duurt nog wel even
Dachten wij eeuwig te kunnen leven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten