Rijst eten, je billen schoonmaken met water en vaak je oma opzoeken. Na meer dan vijftig jaar zwijgen en aanpassen, zijn honderdduizenden Indische jongeren op zoek naar trots en identiteit. ‘Indo zijn is een gevoel.’
Sorry jongelui, onze Maxima zegt dat identiteit niet bestaat, dus wen daar alvast maar aan.
Wij zijn heel erg met onze identiteit bezig’, zegt de Indische Jamie Schmitt die haar scriptie schreef over Indische jongeren. ‘Om ons heen zien we de Turken en de Marokkanen met een heel duidelijke eigen cultuur.
Nu Jamie, daar weten we zo langzamerhand alles van, ik hoop dat jullie je niet tot zo'n cultuur aangetrokken voelen.
Hoi, ik heb een vraag. Ik ben zelf een Indo en nu ben ik de laatste tijd heel erg gefocust op mijn achtergrond. Ik wil graag een soort embleem of logo op mijn kleding om te laten zien dat ik trots ben op mijn afkomst’, aldus een van de forumleden op www.IloveIndo.nl. Weer een ander plaatst een oproep voor een Indisch jongerenweekend. ‘Wij zijn namelijk die Indische toekomst.
Om je vraag te beantwoorden het volgende, als Nederlander mag je niet eens met een rood wit blauw vlaggetje op je jas of schooltas rondlopen dus wat wil jij dan?
En als je vind dat jullie de Indische toekomst zijn, wat denk je dan van een enkeltje Djakarta?
Bovendien liggen jullie roots in Nederland, en niet in Indonesie of Nederlands Indie zoals het vroeger heette. Hooguit ben je er op vakantie geweest, misschien zelfs dat niet eens.
Neemt niet weg dat jullie gewoon oma moeten blijven bezoeken en gastvrij blijven, die eigenschappen moet je gewoon bewaren. Voor de rest ben je gewoon een Nederlander, toch?
Voor het forumlid, hier is je afbeelding:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten