Shit happens, zei Theo van Gogh. Opa is het roerend met hem eens, zo af en toe is het ook om te lachen. Bijvoorbeeld, afgelopen vrijdag moest ik op controle bij de reumatoloog, aangezien deze man het vreselijk druk heeft, is er een verpleegkundige gaar gestoomd om de makkelijke taken van hem over te nemen. Nu, deze schat ziet mij dus nooit meer, ga nog liever op m'n tandvlees de hond uitlaten.
Het begon al goed, ken je dat? Arrogant achter "het" bureau zitten, en mij aanziend alsof opa een pre historisch verschijnsel is. Die blik deed al meer pijn als m'n reuma. Zegt de schat, zo u bent aan de rechterknie gepuncteerd, ik zeg neeeeeee, aan beide knieen. Daar staat hier niets van zei het omhooggevallen huppelkutje. Nou het is toch echt waar hoor,mevrouw. Tegen zo iets doms ga je geen zuster of dokter zeggen, toch? Oh ja ik zie het, zit in het verkeerde dossier te kijken. Oke, ben ook geen zijkerd, vooruit met de geit. Vraagt dat mens, geen gevoel voor humor, heeft u last van ochtend stijfheid,? Dus ik zeg nou nee, vroeger wel maar als je oud wordt gaat dat over, heb wel last van stramme knieen. Zegt ze met een rood hoofd van ingehouden ergernis, dat bedoel ik. Ja wat mot je nou met zo iemand. Heeft u nog vragen? Ja, is het mogelijk in aanmerking te komen voor een scootmobiel want mijn actieradius is zo klein. Zegt Mutsesepruts; Nee, lopen is goed voor je. Ja vertel me wat, maar het gaat niet meer, kleine stukjes, maar gewoon ff naar ut dorp gaan lukt niet meer. Oh, dan ga je toch fietsen,ja nog ff dan laat je me de tour de France nog rijden omdat het goed is voor m'n knieen. Alleen m'n hart laat dat niet meer toe. Oh dan moet u bij de cardioloog zijn, ja hoor daar zijn we dan eindelijk het bekende afschuifsysteem.
Opa heeft haar een prettig weekeinde gewenst en met een vriendelijke lach; "Tot nooit ziens" gezegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten