Liefde

Ik mis haar nog steeds.
Het is al weer jaren geleden dat we elkaar ontmoetten, maar vergeten doe ik die dag nooit. Jij had de mooiste bruine ogen van de wereld en prachtig licht krullend zwart haar. Ja, je was iets te dik vond je zelf naar de maatstaven van die tijd. Na kennis gemaakt te hebben besloten we samen door het park te wandelen, je was zo blij en gelukkig zomaar vrij te kunnen wandelen met iemand die jou lief en aardig vond. Ik denk dat op dat moment de vonk oversloeg en je mijn hart veroverde. Het klinkt of beter gezegd het is vreemd dat we na één uur besloten samen verder te gaan. Nooit, never nooit, hebben we beiden één ogenblik spijt gehad van deze beslissing. We vertrouwden elkaar en het was echte onbaatzuchtige liefde. Ruim 3½ jaar duurde deze zorgeloze periode, toen werd je ziek, een afwijking aan je hart. Samen hebben we gevochten en na een zware operatie knapte je wonderbaarlijk op. Een heerlijke tijd volgde, we gingen op vakantie, we konden weer lachen en genoten van elke dag. Tot het moment dat we weer op vakantie waren en een zwaar hart infarct mij trof. Daarna veranderde mijn leven totaal, durfde niets meer, had geen zin om naar buiten te gaan kortom alles was me te veel. Zal nooit de dag vergeten dat jij het echt zat was en me verplichtte mee naar buiten te gaan eerst een klein stukje, maar de stukjes werden stukken en de stukken werden wandelingen van meer dan een uur. Je hebt me aangemoedigd tot en met en daar ben ik je nog dankbaar voor. Nog 4 jaar hebben we de grootste pret gehad, leefden alleen voor elkaar. Op zekere dag vond ik je in de gang, liggend, bijna totaal verlamd, schuim op je mond. Hersenbloeding had je getroffen, ondanks dat haakte je aan het leven en hebben we nog ruim een jaar met elkaar mogen delen. Toen was onze tijd op en ben je overleden. Nog steeds staat je urn in mijn kamer met je foto er naast. Vergeten doe ik je nooit, bedankt voor je liefde, bedankt voor je trouw, je ziet na 5 jaar woon je nog steeds in mijn hart. Dag lieve Tinka.