Het is alweer een aantal jaren geleden dat wij de moed
bezaten om ’s avonds laat tot diep in de
nacht te gaan kajakken, ja inderdaad, rare mensen zijn wij.
Het gebeurde op een mooie zomeravond dat we besloten om
een paar uur te gaan peddelen, zo rond half elf in de avond in de kajak en gaan
met die banaan.
De rust op het water straalt vrede uit, je glijdt langs
dommelende futen, meerkoeten, eenden en ga zo maar door, soms zie je de rug van
een grote vis naast je, totale duisternis bestaat niet, je kunt alles zien, het
uitspansel is zo groots,niets lijkt op de haastige wereld die het overdag is.
Tijdens één van die tochten, kwamen wij op de
Vlaardingervaart langs de boerderij van
Chiem van Houweninge, bekend van menige TV serie, tevens bekend van de
feestjes die hij gaf, die avond gaf hij weer eens een feestje, de stemming was
opperbest hoorden wij tijdens het langs varen.
Toen wij op de terugweg langskwamen waren een aantal gasten al naar huis en één iemand was nog bezig
om zijn auto op het smalle weggetje, aan de ene kant een hek aan de andere kant
een sloot, te keren.
Dit ging met nogal wat kabaal gepaard, zo van “stukkie
naar voren, stukkie naar achteren, stop!”
Wij lagen in het riet onzichtbaar voor iedereen te
luisteren naar de worstelingen van de chauffeur om de auto in de goede richting
te krijgen en wie ben ik om niet een beetje mee te helpen, dus elke keer als er
geroepen werd “stukkie naar voren” riep ik “stop”, “stukkie naar achteren”, waarop
ik riep “stop”. Na een aantal malen, terwijl wij krom lagen van het lachen,
riep de chauffeur, “Wie is die klootzak die steeds stop roept”, daarna het
geluid van teveel gas op het pedaal en een grote plonssss. Tijd voor ons om
wijselijk de mond te houden, slap van de lach zijn we naar de haven gepeddeld,
alwaar we een sleepwagen zagen rijden richting de plons.
De volgende dag lazen we in de krant dat een hoog
geplaatst politie persoon tijdens een bezoek aan een vriend met zijn auto te
water was geraakt, het was te donker, de weg te smal en de sloot te diep.
Niemand repte over een stem uit de duisternis die ten
grondslag lag aan de onfortuinlijke duik van de hoog geplaatste. Nog steeds
kunnen wij er om lachen, hoe zo baldadige jeugd, deze twee bejaarden konden er ook wat van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten