welkom

Welkom bij opa Jan

zondag, maart 03, 2013

I had a dream



Iedereen heeft zo zijn dromen, maar deze droom was zo mooi dat het niet anders dan een droom kon zijn.
Bij het wakker worden op 1 maart 2013 te  bemerken dat het voltallige kabinet Rutte 2 in rook was opgelost, gewoon verdwenen.
Mark Rutte zweefde op een wolkje met het lieve Zeeuws meisje van Unilever, maar zij deed het liever met een echte man en niet met een boterzacht moederskindje.
Lodewijk Asscher had men bij de Shell in de eeuwige vlam laten vallen, omdat hij ipv werkgelegenheid, werkelozen creëert.
Frans Timmermans  was door den Heere Heere naar huis gehaald om de engelenschare te laten vaccineren tegen de varkensgriep, nooit meer wat van gehoord tot groot genoegen van Job Cohen die hij “voor den haan kraaide”heeft verraden, onze Job is daar nooit overheen gekomen en hij nam zich vervolgens een scherf van aardewerk om zich ermee te krabben; en hij zat midden in de as.
Job 2 vers 8.
Lilianne Ploumen had men in een distelleer ketel gedumpt omdat zij haar leus ;” Eerlijk delen, eerlijk zijn en eerlijk doenniet gestand heeft gedaan, maar of Jan Pronk nu zoveel beter was geweest?
Ivo Opstelten was tijdens een debat over zijn eigen woorden gestruikeld en dientengevolge van het spreekgestoelte getuimeld en ter plekke overleden. Nu begrijp ik pas waarom de beste brave borst zo bedachtzaam sprak, hij wist dat dit eens zou gebeuren
H.G.J. Kamp de man die net als Heintje Davids maar terug blijft komen heeft men voor het laatst gezien in een zompig moeras tot over zijn nek in de modder, helaas doordat deze man zo een zuinig mondje heeft duurde het heeeeeeel lang voor hij verzadigd was.
RHA Plasterk was zo geoccupeerd met haatbaarden zoals Mohammed Faizel Ali Enait, dat hij met deze haatbaard zonder parachute uit het vliegtuig stapte boven Marokko om samen een kopje thee te drinken.
Door een kleine misrekening belandde JRVA Dijsselbloem in een Koerdisch vluchtelingen kamp alwaar hij zijn  paspoort zonder morren inleverde, want Koerden zijn net even anders als kaaskoppen en sindsdien is er niets meer van de goede man vernomen
Stil genietend overdacht ik de zegeningen die ons ten deel waren gevallen tot ik gillend overeind vloog toen ik een tongzoen van Jeanine Hennis-Plasschaert kreeg.
Terug in de rauwe werkelijkheid, nog ruim drie jaar, indien God het wil, zitten we opgescheept met dit rapalje.

Geen opmerkingen: