Morgen is het zo ver!
Voorheen wist ik maanden van te voren welke partij mijn stem zou krijgen.
Tot in de 70er jaren was de PVDA mijn partij, tot mijn grote verbazing bemerkte ik dat in de elite wijken steeds meer raamposters kwamen te hangen van de PVDA.
Dat was voor mij het teken om af te haken, om de doodsimpele reden dat kapitalisten en arbeiders nooit hetzelfde doel na streven.
Daarna heb ik mij ingezet en dat jaren volgehouden voor de SP van Jan en Remi, de groei meegemaakt van 0 naar 25 zetels.
Maar nu twijfel ik, weet u waarom?
Emile Roemers (SP) vind ik van alle partijleiders de beste, maar zijn partij is te klein om enige invloed te kunnen uitoefenen.
Hetzelfde geldt voor Groen Links, D66 en de CU.
Blijft over de VVD met Mark Rutte, een prima debater die 30 jaar vooruit kijkt en u daarmee rijk probeert te praten.
De PVV met Geert Wilders, heeft soms goede standpunten, voornamelijk om aandacht te trekken voor Geert en heeft dien ten gevolge geen visie, zit op het ogenblik te flirten met Mark Rutte en is bereid compromissen te sluiten.
De PVDA met Job de stotteraar, wilde ik het voordeel van de twijfel gunnen, maar verpestte gisteren alles weer door te zeggen dat als Maxima op de troon komt Jorge Zorregueta van harte welkom is.
Job deze man is debet aan de dood van minimaal 15000 tot maximaal 30000 Argentijnen.
Dus Job valt af want hij blijft pappen en nathouden.
Moet deze oude man strategisch gaan stemmen?
Kies ik voor de softe knuffelende aanpak van links dan moet ik Job kiezen.
Wil ik echter dat er een hardere lijn komt met betrekking tot immigratie, minder geld naar ontwikkelingshulp, hardere aanpak van werk weigeraars en de grenzen sluiten voor profiteurs dan komt toch Mark Rutte in beeld.
Wat ik in ieder geval niet meer wil is nog een aantal jaren tegen het gezicht van Jan Peter Balkenende aankijken!
Alles overziende blijft het allemaal lood om oud ijzer want betalen zullen we!
Emile, morgen ben je mijn man! Go Emile Go!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten