Denken we er ooit bij na? We lopen, we fietsen, we dansen, we bewegen.
Normale zaak toch? Althans dat denken we. Nu denk ik ff anders in nog geen 4 maanden tijd is het lopen strompelen geworden, fietsen is er helemaal niet meer bij, zelfs een damesfiets is nog te hoog om op te stappen.Bewegen is ook al geen pretje meer en 24 uur per dag pijn met een hoofdletter.
Wat kan het leven snel veranderen, was daar al achter gekomen na m'n hartinfarct 8 jaar geleden en toch overvalt het je weer. Gelukkig zorgen m'n hobbies voor de nodige afleiding en bekijk ik het leven nog steeds van de zonnige kant er zijn erger dingen in het leven. Vandaar de dagsluiting met Tavares, "Heaven must be missing an angel."
De hemel zal er nog wel meer missen want opa heeft er genoeg om zich heen en die slepen hem er wel door. Bedankt, Arie, Astrid, Joke, Aron, Babs, Rianne, Miranda, Rieke,and last but not least Corrie
1 opmerking:
Het is helaas zo dat je pas iets gaat missen, waarderen, als je het niet meer kunt. Het leven zit vol met vanzelfsprekendheden die eigenlijk helemaal niet zo vanzelfsprekend zijn...
Is jouw gestrompel van tijdelijke aard of defintief? Kan Mozart je voort trekken in een karretje? ;-)
Hoe dan ook, heel veel sterkte! Knuffel van IngKey
Een reactie posten