Stil
Staat een man voor de deur, is weer eens wat anders als een vrouw komt bij de dokter.
De man belt en duwt een boeket in mijn handen, goh, dank je wel man, wat leuk.
Zoals de meesten uwer weten is mijn vrouw ernstig ziek, dus gebeurt het wel meer dat er bloemen worden bezorgd.
Er hangt een kaartje aan het boeket, aangezien opa altijd nieuwsgierig is kijkt hij eerst even op het kaartje voor het aan zijn vrouw te geven.
Staat er op het kaartje “ Liefs” en aan de binnenzijde;
“Lieve opa Jan, zomaar een oppeppertje.
Liefs, Miranda en Angelo”
Heb lang mijn tranen kunnen bedwingen, maar nu stroomden zij als een waterval langs mijn gezicht.
Ontroerd, dankbaar, warme gevoelens namen bezit van me, waar heb ik dit aan verdiend?
Omdat ik mijn vrouw verzorg? Dat was toch afgesproken in 1959 bij de ambtenaar van de burgerlijke stand?
Omdat ik haar na al die jaren nog niet kan missen?
Dank je wel lieve Miranda en Angelo, zonder de steun van lieve mensen zoals jij zou ik het niet redden.
Bedankt en een knuffel voor jullie beiden van opa Jan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten